Sinds deze week is de debuutroman Alles ruikt naar chocola van Sidney Vollmer en uitgegeven door Uitgeverij Podium verkrijgbaar in de App Store. De boekapp bevat een geïntegreerd luisterboek en honderden links naar websites, film- en muziekfragmenten maar weet toch de lezer een boekgevoel te geven dankzij de mooie bladerfunctie. Sidney Vollmer vertelt over de app in een mini-interview met eReaders.nl.
De papieren versie van Alles ruikt naar chocola ligt sinds september van dit jaar in de winkel. Sidney Vollmer wilde een herkenbaar boek schrijven over een hoofdpersoon die alles wil worden. De auteur heeft getracht de herkenbaarheid van het boek te vergroten door toevoeging van onder meer muziek en film. Aan de iPad-editie zijn daarnaast nog veel meer extra’s toegevoegd. “Een app die volgens ons de toekomst van digitaal boeken lezen een héél klein beetje mooier gaat maken”, aldus Vollmer op zijn blog.
De boekapp bevat ruim 250 links naar YouTube-filmpjes, muziek op Spotify, links naar Wikipedia en andere websites. Zo schrijft Vollmer bijvoorbeeld over de ‘gladde hotelmanager uit Home Alone 2′ en voegt hierbij een link naar een video waarin een stukje uit de scène getoond wordt. De app bevat ook een geïntegreerd luisterboek ingesproken door de auteur. Dit houdt in dat het boek zelf mee bladert met het luisterboek zodat je makkelijk kunt switchen tussen luisteren en lezen. Daarnaast zijn er Spotify-playlists opgenomen die de hoofdpersoon uit het boek beluistert.
Bijzonder aan het boek is eveneens de ‘intelligente boekenlegger’. In de app wordt bijgehouden waar je bent gebleven en kan je per hoofdstuk een samenvatting lezen van wat er gebeurd is. Daarnaast gaan de bladzijdes er gebruikt uitzien als je vaak heen en weer bladert in het boek. Bovendien bevat de app een social media-toepassing. De lezer kan direct vanuit de app een vraag stellen aan de auteur via Twitter of Facebook.
De applicatie is verkrijgbaar via de App Store.
eReaders.nl heeft Sidney Vollmer twee vragen gesteld over de boekapp:
Hoe ziet de toekomst voor boeken eruit en welke rol speelt jouw app hierin?
Ik hoop en verwacht dat papieren boeken nooit zullen verdwijnen. De toegankelijke bruikbaarheid ervan (hoe het als medium op zichzelf is te gebruiken), het tactiele, de geur en de nonchalante relatie die je met een boek hebt (een iPad neem je niet mee naar het strand, gooi je niet op je bank, etc.) maakt het papieren boek tot een uniek product.
Als aanvulling daarop zie ik digitaal lezen vanaf een tablet- ik geloof niet in e-readers als de Nook of Kindle. Ik vind dat lelijke apparaten die me doen denken aan de eerste Gameboys. Bovendien vind ik de e-books voor die e-readers vaak te duur voor wat je krijgt: enkel de digitale bits. Terwijl digitaal lezen je in principe een schat aan mogelijkheden geeft!
Dat hebben we met de BookApp gedaan: we hebben de trukendoos opengetrokken om te laten zien wat er kan. Hypertext in een roman inbakken, bijvoorbeeld. Dat geeft me als schrijver veel meer mogelijkheden om de wereld waarin mijn hoofdpersoon leeft mee te geven aan de lezer. En de lezer krijgt er een heel audioboek bij, spotify playlists en vergelende bladzijden en (in de update, volgende week) social media. En dan onze boekenlegger: dat vind ik misschien nog wel een van de beste ideeën: intuïtief, herkenbaar, sexy.
Ik hoop dat we met deze App dus de lat voor digitaal lezen een stukje hoger hebben gelegd. Het was ontzettend veel werk (we hebben letterlijk programmacode geschreven omdat code voor bijvoorbeeld het meebladerende audioboek nog niet bestond) en was een enorme investering. Maar we pionieren. Of je nu straks The Da Vinci Code 7 schrijft of een roman als Godverdomse Dagen op Een Godverdomse Bol: je kunt meer als schrijver. En als uitgever ga je mee in de vaart der volkeren en omarm je nieuwe media voor je boek.
Win-win-win.
In de app zijn veel linkjes opgenomen maar niet alle woorden die gelinkt kunnen worden hebben een link gekregen. Welke strategie heb je hierbij toegepast?
De richtlijn die ik heb aangehouden was dat ik wilde dat alle songs, alle films, alle artiesten aanklikbaar waren.
Locaties en ‘props’ heb ik nu niet gelinkt. Ten eerste omdat ik wat dichterlijke vrijheid wil behouden (de boot Lust at Sea, bijvoorbeeld, bestaat helemaal niet, maar was inhoudelijk belangrijk), en omdat ik niet alles even relevant vind voor een begrip van de hoofdpersoon of de plot (Wrigley’s kauwgom, Conduit street, enz.) Je moet als lezer ruimte voor je fantasie behouden en je ook kunnen afvragen: waar zou dit zijn? wie is dat? Niet alles hoef je mee te geven.
Overigens was het inhoudelijk, waar ik naar link, ingewikkelder: ik heb gezocht naar content die niet één op één is wat we al kennen van de megasterren (tenzij het voor Tom essentieel was dat het die ene versie, of dat ene optreden was) en naar video’s of covers die niet té indy waren maar ook niet té mainstream.
(Via: Vollmer.nl)