Nu de poortwachter functie voor uitgevers komt te vervallen door de mogelijkheid van auteurs om zelf hun boeken te publiceren als ebook, zal de uitgeefwereld op zoeken moeten naar nieuwe rollen om relevant te blijven. Er zijn vier rollen die ze zich kunnen aanmeten.
Zodra de uitgever ziet dat zijn functie als poortwachter is uitgeteld en dat concept omarmt, is het voor hem mogelijk om open te staan voor andere vormen van publiceren. Bijvoorbeeld onder open publishing. Dat houdt in dat een werk vrij verkrijgbaar, verspreidbaar en veranderbaar is.
Omdat uitgevers in dit model geen poortwachter meer zijn, moeten zij de focus leggen op hoe ze kwaliteit kunnen toevoegen. Sociale normen veranderen en veroorzaken net als grote technologische innovaties grote problemen bij de aangetaste industrie. In het geval van de uitgeverij verstoren de nieuwe sociale normen de manier van denken over content. Nieuws is op internet altijd gratis geweest, om nu terug te gaan naar microbetalingen of andere vormen van betaalde content op internet is je eigen graf graven. Hoe moet je nu omgaan met je betaalde content, terwijl diezelfde content op fora, Wiki’s en andere websites gratis beschikbaar is? Juist dat is de reden waarom uitgevers nieuwe rollen voor zichzelf moeten formuleren.
De vier rollen die gedefinieerd worden door O’Reilly zijn proeflezen op grammatica, spelling, syntaxis en consistentie, feiten checken, editeren van vage en ambiguë passages en integreren van onderdelen van grootschalige teksten.
Proeflezen
Veel uitgevers hechten veel waarde aan standaarden: de juiste komma op de juiste plek en goed gebruik van hoofdletters. Dit kan bijdragen aan kwaliteit. Echter, proeflezen kost veel tijd en dus geld en daarom wordt het niet graag gedaan. Ook omdat het soms verdacht veel lijkt op het schoonmaken van een Augiasstal.
Juist omdat dit een van de dingen is die bijdraagt aan kwaliteit is het van belang dat uitgevers gaan proeflezen.
Feiten controleren
Een van de allerbelangrijkste bijdragen aan kwaliteit is het controleren van feiten die in een tekst staan. Meestal worden hier externen voor ingehuurd. Vaak denkt men echter: “Getting it right is expensive, getting it first is cheap.” Maar als je eerst je feiten checkt en daarop een goed gefundeerde mening baseert, draag je meer bij aan kwaliteit waardoor je relevantie omhoog gaat. Een tip: vertrouw niet op Wikipedia, die heeft het niet altijd juist.
Editeren
Hiermee kunnen uitgevers de meeste waarde creëren en waar ze hun grootste bijdrage kunnen leveren aan internet content. Het opsplitsen van paragrafen, het herschikken van opsommingen naar een logischer volgorde en het herschrijven van alinea’s die voor mererlei uitleg vatbaar zijn, behoren tot de tools die een uitgever heeft om content relevant en waardevol te maken. De uitgever kan er zelfs voor kiezen om impliciet gelaten feiten expliciet te maken en ze toe te voegen aan de tekst. Weinig zelfpublicisten zullen dit kunnen, omdat zijj zichzelf al tijden hebben blindgestaard op hun eigen werk.
Integreren
Ooit een boek gelezen dat je bij pagina 1 begon en het boek niet meer neer kon leggen tot je het uitgelezen had? Dat is waar uitgevers uitmunten: het integreren van teksten zodat ze een geheel vormen, ook al zijn de teksten geschreven vanuit verschillende standpunten met een verschillend publiek voor ogen. Niemand leest echter een boek van 250 pagina’s op het internet. Het maximum aantal woorden dat iemand op internet wil lezen ligt rond de 1500. Bovendien is lezen hap-snap geworden: we lezen hier een stukje, worden afgeleid door een link, klikken en lezen dan weer verder. Het probleem van integreren is daarmee verschoven, niet verdwenen.
Lezers hebben hulp nodig bij het lezen. En die hulp kunnen uitgevers uitstekend bieden. Zij kunnen de lezer min of meer bij de hand nemen door content te organiseren, harmoniseren en een route uit te plannen voor wat de lezer eerst moet lezen en wat daarna.
De rol van de uitgever is verre van uitgespeeld: hij is verschoven van poortwachter naar gids. En als gids kan een uitgever de lezer meenemen naar waar hij die lezer maar hebben wil.
(Via: Tools of Change O’Reilly.)
