Column: Haantjesgedrag

0

Twee weken geleden schreven we een wedstrijd uit waarbij je kans maakte op de Icarus Essence. De opdracht was om een blog of column te schrijven rondom het onderwerp digitaal lezen. Suzanne Janse uit Utrecht was een van de inzenders, en wint hiermee de ereader! Hieronder lees je haar bijdrage.

“Zo”, zei de zwetende man in het groene poloshirt. Hij zond me een tandpastaglimlach en trok zijn dure zonnebril met een ferme zwaai van zijn gezicht. Het was zonnig en warm, een camping in Frankrijk. De bloemen op zijn zwembroek waren roze en paars.
De man veegde zijn voorhoofd af en strekte zijn rug.
“Je moet er niet aan denken om nu geen airco te hebben”, zei hij, met een schuine blik op mijn oude autootje.
Ik glimlachte, ietwat verbouwereerd, en verschoof mijn stoel een stukje.
Hij schraapte zijn keel. Daarna kuchte hij luidruchtig, net zolang tot ik weer in zijn richting keek.
“Elektrische koelbox”, zei hij, gemaakt nonchalant. Hij gaf een klopje op het gevaarte dat hij zojuist uit zijn BMW had getild. “IJs- en ijskoud. Zelfs met deze temperaturen.”
Opnieuw glimlachte ik, maar zijn haantjesgedrag begon me te irriteren.
“Passen maar liefst zes flessen cola in”, zei hij, mijn reactie peilend.
Ik sloeg mijn armen over elkaar.
“Kratje bier”, zei ik. “Past precies in die van ons. IJs- en ijskoud.”
Hij keek me achterdochtig aan, was duidelijk niet gewend aan deze gang van zaken.
Hij kuchte weer, en wees naar zijn tent. Een dure zo te zien, ademend katoen, loeizwaar maar met oerdegelijke stokken.
“Zespersoons”, zei hij, zichtbaar tevreden met zichzelf. “Luifeltje erbij.”
Ik glimlachte nogmaals en wees naar mijn eigen tent. Ademend polyester, vederlicht en met een framewerk dat in tien minuten op te zetten is. Spotgoedkoop.
“Achtpersoons”, zei ik. “Luifeltje erbij.”
Ietwat geïrriteerd zette hij een paar stappen richting zijn auto. Hij kwam terug met een zware krat, die hij overdreven puffend op het gras zetten.
“Twintig boeken”, pochte hij, terwijl hij goed in de gaten hield of ik wel keek. “Mijn vrouw en ik houden nogal van literatuur.”
Ik glimlachte weer.
“Vierenzeventig boeken”, zei ik. “Hebben we wat te kiezen.”
Zijn mond viel open. Hij keek van ons kleine groene autootje naar zijn eigen glanzende BMW, en toen weer terug. Uiteindelijk draaide hij zich schoorvoetend om.
Ik zwaaide hem liefjes na, en verborg mijn gezicht achter mijn e-reader om niet in lachen uit te barsten.

Suzanne wint hiermee de Icarus Essence, beschikbaar gesteld door Icarus. Gefeliciteerd!

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in