Toen Van Eeden in november 1900 zijn roman voltooide, was hij ervan overtuigd dat het boek een universele uitwerking zou hebben, omdat het kwesties aansneed die overal in het fin de siècle aan het gisten waren: de opkomst van de psychiatrie, de mystiek, het dromenonderzoek, de vrouwenemancipatie, de snel veranderende sociale omstandigheden. Aan de hand van een indringende beschrijving van een bewogen vrouwenleven geeft de schrijver, psychiater en sociale hervormer Van Eeden in Van de koele meren des doods een demonstratie van zijn psychiatrische en sociale visie. Met groot inlevingsvermogen beschrijft hij de ontwikkelingsgang van de vrouwelijke hoofdpersoon, haar jeugdervaringen, haar mislukte relatie met een schilder, haar depressies, haar mislukt huwelijk, haar verhouding met een pianist, haar leven als verslaafde prostituee in Parijs en ten slotte haar geestelijk herstel.
De geschiedenis van een vrouw. Hoe zij zocht de koele meren des Doods, waar verlossing is, en hoe zij die vond.
